Skrót BIOS pochodzi od Basic Input/Output Sytem. Czym jest BIOS ? Jest to nic więcej jak program komputerowy – zbiór instrukcji, które mówią procesorowi w naszym komputerze co ma robić. Tym co go wyróżnia spośród innych programów jest miejesce, w którym jest przechowywany oraz funkcje, za które odpowiada.
W przeciwieństwie do innych programów BIOS jest nieodłączną częścią komputera. Nie jest on ładowany z dysku ale jest przechowywany w specjalnych kościach pamięci tylko do odczytu ( Read-Only Memory)( od niedawna dostępne są także inne nośniki). Kod źródłowy programu zapisanego w BIOS’ie różni się od normalnego oprogramowania, jest on integralną częścią komputera, definiując przy tym co nasz komputer może robić. Jest to specyfikacja sprzętowa przyporządkowana dokładnie do jednego komputera.
 

Historia Biosu sięga końca lat 70, kiedy to Intel, wydał dwa procesory nowego typu, 8086 i 8088. Firma IBM zdecydowała się zbudować komputer oparty na procesorze 8088.  IBM skontaktował się z małą, młodą firmą w Seattle – Microsoftem. Obie firmy zgodziły się zbudować system operacyjny dla „Komputera Osobistego”, który miał składać się z dwóch części.  Pierwsza z nich – Basic Input/Output System – została dodana do sprzętu komputerowego w postaci pamięci tylko do odczytu ( Read-Only-Memory – ROM). Druga część, system operacyjny, był dostępny na dysku ( na początku na dyskietce ). System operacyjny składa się z programów, które powinny komunikować się z BIOS’em zapisanym w pamięci ROM i dodatkowo kilku programów użytkowych, które powinny wykonywać dodatkowe zadania, takie jak np. formatowanie dysków. Ta część systemu operacyjnego została nazwana Disk Operating System – DOS.
 System ten został wydany w sierpniu 1981 roku, kiedy IBM zaczął rozprowadzać swój Komputer Osobisty – PC, czerpiąc przy tym ogromne zyski.

W większości najnowszych komputerów BIOS niewiele różni się od BIOS’u stworzonego w 1881 roku, dalej wykonuje on takie same funkcje, jedyne co jest do niego dodawane to obsługa co raz to nowszego sprzętu.
Jednak dzisiejsze systemy operacyjne bardzo sporadycznie korzystają z BIOS’u zastępując większość jego funkcji swoimi, zooptymalizowanymi funkcjami.

Jeśli nie używamy tak przestarzałego systemu jak DOS, jedną z najważniejszych funkcji BIOS’u jest System Setup. Ma ona mały związek z operacjami wejścia, wyjścia, ale jest kluczem do tego aby nasz komputer działał dokładnie jak tego chcemy. Uzyskujemy możliwość dostosowania konfiguracji sprzętowych, począwszy od rzeczy tak prostych jak zegar systemowy, skończywszy na rzeczach tak skomplikowanych jak dostosowywanie prędkości taktowania procesora i pamięci. Jeśli chcemy wycisnąć ze swojego komputera kilka procent ukrytej mocy, ta funkcja BIOS’u jest podstawowym narzędziem – jeśli twórcy płyty głównej udostępnili nam takie możliwości.

Jak początkowo sobie wyobrażano, BIOS miał pełnić cztery funkcje. Powinien upewniać się czy wszystkie komponenty komputera działają prawidłowo poprzez testowanie ich podczas każdego włączenia komputera, funkcja ta została nazwana Power-On-Self-Test – w skrócie POST. Po starcie systemu BIOS przejmował kontrolę nad fundamentalnymi operacjami, upewniając się, że pamięć dynamiczna jest zawsze odświeżana z właściwą częstotliwością (obecnie zajmują się tym inne urządzenia, które pobierają z BIOSU odpowiednie parametry) i wprowadzając okresowo uruchamiane funkcje porządkujące. BIOS także rezerwuje mały blok pamięci RAM nazywany BIOS Data Area, gdzie są przechowywane informacje dotyczące konfiguracji komputera, do których mogą odnosić się inne programy (rysunek i szczegóły poniżej). I ostatecznie BIOS jest pomostem łączącym nasze programy, w tym system operacyjny, ze sprzętem komputerowym.

W jaki sposób BIOS przechowuje dane ?
Bios przechowuje w sobie tylko trywialną część danych wymaganych przez swój kod – kilka bajtów identyfikujących firmę, która napisała BIOS, jego wersję i datę. Poza przechowywaniem swoich własnych informacji BIOS używa niewielkiej przestrzeni, w której zapisuje informacje konfiguracyjne naszego komputera, takie jak np. zainstalowane typy dysków.
Gdy BIOS inicjalizuje komputer,  zbiera informacje o wyposażeniu i zapisuje wyniki w przeznczonych do tego miejscach w pamięci operacyjnej naszego komputera. Sprawdza on liczbę i typy zainstalowanych portów, typ karty graficznej (kolorowa czy monochromatyczna) i inne opcje.
Wśród przechowywanych danych znajdują się tzw. equipmnet flags – podstawowe adresy wejscia/wyjścia zainstalowanego sprzętu, znaki jakie możemy otrzymać z klawiatury oraz tryby operacyjne. BIOS przechowuje te informacje w ściśle określonych miejscach w pamięci tak, żeby inne programy mogły sprawdzać jaki sprzęt jest dostępny lub jest używany. Jak wcześniej wspomniałem, miejsce, w którym zapisywane są te wszystkie dane, nazywa się BIOS data area, która umiejscowiona jest zaraz pod wektorami przerwań,  zawiera 256 bajtów i zaczyna się pod adresem pamięci 000400(Hex), a kończy na adresie 0004FF(Hex). Poniższa tabela pokazuje co jest przechowywane w poszczególnych bajtach BIOS data area:

Dzisiaj sprzęt komputerowy i peryferia są generalnie kontrolowane przez system operacyjny i różnorodne sterowniki, jednak BIOS pomaga z niskopoziomową inicjalizacją chipów podczas startu systemu. Jednak duża część systemów operacyjnych pomija parametry BIOS’u podczas wyszukiwania sprzętu i innych operacji. Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się dlaczego jakieś urządzenie jest wyświetlane w menadżerze urządzeń pomimo tego, że wyłączyliście je w BIOS’ie – to jest właśnie powód.
BIOS kontroluje także inny typ pamięci, tzw. CMOS (Complimentary Metal Oxide Semiconductor), gdzie są przechowywane ustawienia wewnętrzne BIOSu. Jedną z najważniejszych cech technologi CMOS jest to, że wymaga ona bardzo mało energii, aby przechowywać dane, mała bateryjka wystarczy, aby dane były przechowywane przez lata. Pomimo tego CMOS działa jak normalna pamięć komputera, w której możemy zapisać wszystko w bardzo łatwy sposób.

Co sie dzieje po starcie komputera ?

Bez pewnych instrukcji, nasz systemowy procesor nie robiłby niczego poza pobieraniem mocy. Potrzeba mu powiedzieć co ma robić – jak ma się kontrolować, jak kontrolować resztę systemu, jak inicjalizować pamięć, DMA, jak obsługiwać przerwania.

Wszystkie mikroprocesory oparte na architekturze Intel’a startują w ten sam sposób. Po tym jak chip wykona niewidoczny test samego siebie, zabiera się za szukanie instrukcji skoku w specjalnym miejscu w pamięci. Chip czyta zawartość tego adresu, a następnie wykonuje instrukcje skoku do miejsca gdzie przechowywany jest początek wykonywanego kodu. We wczystkich komputerach klasy PC, BIOS przechowuje adres pierwszego skoku oraz kod pierwszej funkcji, w której procesor znajduje zbiór instrukcji. Miejscem, w którym przechowywany jest adres pierwszego skoku jest 000F:FFFF - ( memory segment address:memory offset address).

Podczas POST'u komputer osobisty postępuje według standardowej procedury - system inicjalizuje i testuje swoje komponenty. Między innymi, zapisuje i odczytuje testowe dane z każdej komórki pamięci dynamicznej, która w nowoczesnych komputerach ma kilkaset megabajtów, co zajmuje pare sekund. Na szczęście większość komputerów osobistych można zmusić do ominięcia tych czasochłonnych testów pamięci, często poprzez system configuration adjustment.

Każda funkcja startowa BIOS'u jest oddzielnym modułem. Budowa BIOS'u pozwala rozpoznawać i dodawać dodatkowe moduły. Ta cecha umożliwia dodawanie dodatkowych kodów inicjalizacyjnych pochodzących z innych urządzeń sprzętowych.
Od prawie pierwszego BIOS'u stworzonego przez IBM'a az po najnowsze dzisiejsze BIOS'y, do znalezienia rozszerzonych pamięci ROM w dodatkowych kartach uzywana się prostego procesu - BIOS rutynowo skanuje specjalnie zarezerwowane miejsca w pamięci szukając specjalnej sekwencji bajtów, które stanowią sygnaturę dodatkowych modułów dla BIOS'u. Ta sygnatura została nazwana preamble bytes, a jej format został ściśle narzucony. Specjalna 2-bajtowa sekwencja wskazuje początek sekcji zawierającej szukany kod. Zaraz za 2-bajtowym preamble-bytes jest 3. bajt, który przechowuje długość dodatkowego BIOS'u. Liczba tam zawarta mówi nam jak wiele 512-bajtowych bloków będziemy potrzebowali, aby zapisać dodatkowy kod. Dziejsze urządzenia Plug-and-Play korzystają z podobnego schematu, lecz korzystają z bardziej złożonych nagłówków.
Po poprawnym zdefiniowaniu dodatkowego kodu, BIOS skacze do czwartego bajtu dodawanego modułu i wykonuje każdą funkcję zapisaną tam w kodzie maszynowym. Typowo, te instrukcje mówią systemowi jak zainicjalizować urządzenie.
Ostatecznie, kiedy instrukcje z rozszerzonego BIOS'u zostaną wykonane, wracamy do głównego BIOS'u. Wtedy system kontynuuje szukanie dodatkowych bloków rozszerzonych BIOS'ów. Kiedy nowoczesny BIOS kończy swoje poszukiwania docierając do adresu 0F0000(Hex), przechodzi on do następnego kroku, uruchamiania urządzeń Plug-and-Play ( Opisane w innej części referatu).
Po tym jak BIOS przeszedł przez POST i inicjalizację procedur, musi oddać kontrolę innemu oprogramowaniu – systemowi operacyjnemu. Oczywiście, to oporgramowanie musi się wziąć z jakiegoś miejsca. Większość komputerów ładuje swój system operacyjny z dysku lub dyskietki, jedak są takie komputery, które ładują system operacyjny z sieci lokalnej lub innych nośników. W każdym przypadku, komputer musi wiedzieć jak załadować system operacyjny do pamięci, tak aby mógł on przejąć kontrolę nad komputerem. Innymi słowy, BIOS musi wiedzieć wystarczająco o twardych i miękkich dyskach, o sieci lokalnej oraz stacjach CD aby móc znaleźć system operacyjny i go uruchomić. Proces zmierzający do uruchamiania systemu nazwany jest initial program load(IPL).

Pomimo, iż najnowsze systemy operacyjne takie jak Winodws przejmują większość funkcji BIOS'u, każdy komputer osobisty ciągle potrzebuje BIOS'u. Proste funkcje są ciągle potrzebne nawet w nowoczesnych Komputerach Osobistych ponieważ potrzebujemy móc kontrolować nasz komputer zanim wystartuje system operacyjny. Klawiatura musi działać abyśmy mogli wybierać opcje. Karta graficzna musi wystartować abyśmy mogli monitorować to co robimy i to co robi system. Proste kontrolery dysków muszą działać abyśmy mogli wczytać system operacyjny z dysku.

Sposób komunikacji pomiędzy aplikacjami, systemem oepracyjnym, biosem i sprzętem.

Ustawienia BIOS'u.

Poniższa lista zawiera najważniejsze ustawienia BIOS'u związane z zarządzaniem energią. Dostosowywanie tych wartości ma sens tylko wtedy, kiedy system operacyjny nie przejmuje sterowania nad zarządzaniem energią. Ta lista zawiera opcje z BIOS'ow róznego typ, a więc nie każdy komputer będzie udostępniał wszystkie spośród tych opcji.

• Power Management jest głównym przełącznikiem. W systemach, które oferują tę opcję, musi być ona włączona abyśmy mogli korzystać z pozostałych opcji związanych z zarządzaniem energią.
• Power button function pozwala wybrać sposób w jaki zachowa się komputer, po naciśnięciu przyciusku power na przednim panelu. Mozemy sprawić aby komputer po prostu wyłączał się lub włączał, żeby przycisk pracował w trybie ACPI, lub wybrać tak zwane soft off, które zostawia niektóre procesy systemowe aktywne gdy "wyłączamy" nasz komputer.
• Instant-on support, kiedy ta opcja jest włączona nasz komputer przechodzi ze stanu uśpienia w stan gotowości znacznie szybciej. Efekt ten jest uzyskany dzięki niewyłączaniu niektórych urządzeń w stanie uśpienia (np. pamięci RAM).
• VESA power-down support lub Green PC monitor support, opcja ta pozwala komputerowi wyłączać i włączać monitor.
• Video power-down mode - opcja ta pozwala zdecydować do jakiego trybu monitor przełącza się po określonym czasie. 
• Hard disk power-down mode - opcja ta pozwala nam wybrać między maksymalnym oszczędzaniem energii, a szybkim czasem dostępu do dysku.
• Hard disk time-out ustawia czas oczekiwania na wyłączenie twardego dysku. Krótki czas oszczędza energie ale jednocześnie zwalnia nasz prace, gdy często zapisujemy do dysku.
• Standby time-out ustawia czas po jakim komputer przechodzi w stan spoczynku.
• Display activity pozwala nam zdecydować czy zmiana na ekranie resetuje zegar odliczający czas do przejści w stan spoczynku, czy też nie..

Opcje bootowania (boot options) pozwalają nam na wybranie porządku w jakim komputer szuka bootowalnego urządzenia oraz konfigurowanie innych opcji związanych z bootowaniem. W gruncie rzeczy jest to jedyna funkcja BIOS'u nad jaką kontroli nie przejął system operacyjny Microsoft Windows. Poniżej zamieszczam opcje pochodzące z najbardziej popularnych BIOS'ów:

• After power failure pozwala wybrać sposób zachowania komputera po tym jak zostanie mu przywrócone zasilanie, po uprzednim braku prądu. Możemy kazać komputerowi włączyć się lub pozostać wyłączonym.
• On modem ring pozwala wybrać czy modem ma odbierać przychodzące telefony nawet gdy komputer jest uśpiony/wyłączony.
• On LAN pozwala zdecydować, czy komputer ma zostać włączony gdy otrzyma poprzez sieć specjalny pakiet danych.
• First boot device pozwala na wybranie urządzenia, z którego najpierw system spróbuje załadować system operacyjny.
• Hard drive jeśli używamy więcej niż jednego twardego dysku, możemy stworzyć liste dysków, na których kolejno BIOS będzie szukał systemu operacyjnego.
• Removable devices pozwala na sporządzenie listy urządzeń obsługujących wymienne nośniki, na których kolejno BIOS będzie szukał system operacyjnego.
• Quick Power-On Self-Test lub Memory check pozwala przyśpieszyć działanie POSTu, co zaoszczędzi nam pare sekund cennego czasu.

Niektóre BIOS'y czynią ustawienia klawiatury standardową funkcją; inne przenoszą tę opcję to opcji zaawansowanych.

• [Bootup] NumLock pozwala nam na wybranie początkowego statusu klawisza NumLock (on/off).
• Key click pozwala zdecydować czy chcemy słyszeć z głośnika odgłosy stuknięcia w klawiaturę.
• Keyboard auto-repeat rate pozwala zdecydować jak szybko system generuje powtarzające się znaki gdy dany klawisz jest wciśnięty.
• Keyboard auto-repeat delay pozwala zdecydować jak długo po naciśnięciu klawisz system zaczyna powtarzać znak, za który ten klawisz odpowiada.

Oto lista funkcji, które zostały dodane do BIOS'u w celu uniknięcia pewnych konfliktów sprzętowych pomiędzy nowszymi i starszymi urządzeniami, a także pomiędzy sprzętem a oprogramowaniem:

• Plug-and-play OS pozwala na włączenie lub wyłączenie systemu Plug-and-Play. Np. Każdy Windows korzysta z tego systemu i gdy korzystamy z systemu operacyjnego Microsoftu zalecane jest właczenie Plug-and-Play'a. Jednak są takie wersje systemu linux, które do prawidłowej pracy wymagają wyłączenia tego systemu.
• ECC support pochodzi od Error Correction Code. Niektóre płyty główne mogą korzystać z pamięci ECC, która potrafi automatycznie wyszukać i poprawić pojedyncze błędy. Jednak pamięci ECC są droższe od zwykłych. Poza tym właczenie wsparcia ECC możne spowolnić nasz komputer.
• BIOS warning pozwala BIOSowi na wydanie sygnału ostrzegawczego kiedy jakiś program próbuje coś zapisać do boot sektora, lub zmienia coś w tablicy partycji dysku twardego.
• Memory reservation pozwala na zarezerwowanie obszaru pamięci dla BIOS'a, pomaga to czasem pozbyć się pewnych konfliktów w starszych wersjach płyt głównych, kiedy to mieliśmy do czynienia z portami ISA.
• Interrupt reservation pozwala na rezerwowanie przerwań przez BIOS.
• Serial port base I/O address pozwala na ręczny wybór adresów portów szeregowych. Pozwala to uniknąć pewnych konflików.
• IR port pozwala na włączenie lub wyłączenie portu na podczerwień.
• IR port base I/O address pozwala wybrać adres z jakiego korzysta port podczerwieni.
• IR port interrupt pozwala wybrać przerwania z jakiego korzysta port podczerwieni.
• Parallel port mode pozwala wybrać standard działania portu równoległego.
• Parallel port base I/O address pozwala wybrać adres dla portu równoległego.
• Parallel port interrupt - pozwala na wybranie przerwania dla portu równoległego.
• Floppy disk controller pozwala na włączenie lub wyłączenie kontrolera stacji dyskietek.
• IDE controller - pozwala na wyłączenie/włączenie kontrolerów twardych dysków.
• Audio - pozwala na włączenie lub wyłączenie systemu audio zainstalowanego na płycie głównej komputera.
• AGP aperture size pozwala wybrać jak dużo pamięci systemowej, ralnej lub wirtualnej, AGP może zaadresować.

Monitoring Options
Wiele z dzisiejszych płyt głównych ma wbudowaną zdolność monitorowania wielu czynników. Najważniejszymi z nich jest temperatura procesora, mierniki napięcia, prędkość obrotowa wiatraczka, oraz sensory wykrywające błędy w pracy układu chłodzącego.  W BIOS'ach są sekcje, które pozwalają nam na oglądanie danych generowanych przez nasze czujniki. Jednakże wiele płyt głównych posiada wsparcie dla systemu Windows, dzięki któremu także system operacyjny dostaje możliwość kontrolowania danych pochodzących z czujników, dzięki czemu w razie jakis nieprawidłowości użytkownik może zostać ostrzeżony.

Standard CMOS Features

• Date (mm:dd:yy) -pozycja pozwala na ustawienie daty systemowej.
• Time ( hh:mm:ss) - pozycja pozwala na ustawienie godziny systemowej.
• IDE Primary Master, IDE Primary Slave, IDE Secondary Master, IDE Secondary Slave - są to cztery pozycje umożliwiające konfigurację podłączonych do płyty głównej urządzeń IDE, czyli dysków twardych, napędów CD-ROM, DVD.
• Video -ustawienie trybu pracy zainstalowanej karty graficznej. Obecnie EGA/VGA.
• Halt On - jaki typ wykrytego przez BIOS błędu ma spowodowć zatrzymanie komputera.
   

Advanced BIOS Features

• Virus Warning -BIOS będzie nas ostrzegał o każdorazowej próbie zapisu danych w sektorze startowym (boot sektorze) lub tablicy partycji dysku twardego.
• CPU Level 1 Cache - pamięć podręczna pierwszego poziomu w procesorze. Jezeli masz stary program a nie chce się uruchomić wyłącz pamięć.
• CPU Level 2 Cache- pamięć podręczna drugiego poziomu w procesorze.
• CPU L2 Cache ECC Checking - mechanizm korekcji błędów dla pamięci podręcznej poziomu drugiego w procesorze. Przy włączonej opcji system pracuje stabilniej, lecz nie wydajnie
• Procesor Number Feature - procesor Pentium III ma wbudowany indywidualny numer, ktory może być udostępniany dla aplikacji...
• Swap Floppy Drive Włączenie tej opcji powoduje zmianę litery stacji dyskietek z A na B.
• Bott Up Floppy Seek- sprawdzanie przez BIOS obecności i typu stacji dyskietek.
• Security Option- ustawia zabezpieczenie hasłem dostępu do systemu operacyjnego lub Setup BIOSu.
• OS Select For DRAM > 64MB - Jeżeli masz w kompie powyzej 64MB RAMu i używasz systemu OS/2 ustaw opcję OS2, w pozostałych przypadkach Non-OS2
• Report No FDD For WIN 95- Jezeli używasz WIN, a nie masz stacji dyskietek ustaw opcję na YES
• Delay IDE Initial (Secs)- Opóżnienie inicjalizacji urządzeń IDE. Jeżeli masz stary dysk i nie prawidłowo funkcjonuje zwiększ opóźnienie.
   

Advanced Chipset Features

• System BIOS CacheableSystem wykonuje kopię BIOSu w pamięci systemowej- obecnie nie uzywane
• Video BIOS Cacheable- System wykonuje kopię BIOSu wideo w pamięci systemowej, można ustawic na Disabled
• Memory Hole At 15M-16M- Niektóre urządzenia ISA wymagają obszaru pamięci pomiędzy 15-16 MB, jezeli takiej nie mamy wyłączamy tę opcje.
• Delayed Transaction- Ustawiamy zgodnosc ze specyfikacją PCI 2.1
• AGP Graphics Aperture Size- Ustawiamy ilośc pamięci systemowej do wykożystania przez urzadzenie AGP. Nie wiecej niz połowa pamieci RAM
• AGP Data Transfer Rate- Tryb pracy magistrali AGP. Domyślnie 4X
   

Integrated Peripherals

• Onboard IDE-1 Controler, Onboard IDE-2 Controler- Tutaj mozemy włączyc lub wyłączyc 1/2 kanał kontrolera IDE.
• Masret Drive PIO Mode, Slavw Drive PIO Mode- Ustawienie trybu pracy kontrolera IDE.PIO
• Master Drive Ultra DMA, Slave Drive Ultra DMA- Wł/wyłaczenie obsługi trybu DMA.
• USB Controller- Wł/Wyłaczenie obsługi kontrolera USB.
• USB Keyboard Support Via- Sposób kontroli klawiatury USB przez BIOS lub system operacyjny.
• USB Mouse Support- Sposób kontroli nad myską USB przez BIOS lub system operacyjny.
• Init Display First- Wybór karty graficznej która zostanie zainicjowana przez BIOS- zostana wyświetlone komunikaty startowe.
• Onboard AC97 Codec- Wł/Wyłączenie obsługi wbudowanych w płytę pocjonalnych urządzeń.
• AC97 Audio- Wł/Wył. karty dzwiekowej ( wbudowanej).
• AC97 Modem- Wł/Wył. zintegrowanego z płytą główną modemu.
• IDE HDD Block Mode- Wł/Wył. obsługi pakietowego zapisu/odczytu dla dysku twardego.
• Power ON Function- Funkcja określa w jaki sposób będzie włączany komputer
• Onboard FDD Controller- Wł/Wył kontroler stacji dyskietek
• Onboard Serial Port 1, Onboard Serial Port 2- Ustawienia adresów I/O i przerwań dla portów szeregowych ( COM )
• Onboard IR Function- Ustalanie standardu dla portu podczerwieni
• Onboard Parallel Port- Ustawienia adresów I/O i przerwania dla portu równoległego ( LPT )
• Parallel Port Mode- Ustalenie trybu pracy portu równoległego
• EPP Mode Select- Ustalenie wersji protokołu EPP.
• Game Port Address- Ustawienie adresu I/O dla portu gier(zintegrowanego).
• Midi Port Addres- Ustawienie adresu I/O dla portu MIDI( zintegrowanego).

PnP/PCI Configurations

• PNP OS Installed- Ustawiamy czy zasoby maja byc przydzielane przez BIOS czy OS.
• Force Update ESCD- Ustawiamy czy BIOS ma na nowo przydzielic ustawienia dla kart rozszerzn ( Plug&Play).
• Resources Controlled By- Ustawienie pozwala na wybór pomiedzy ręcznym i automatycznym przydziałem zasobów.
• PCI/VGA Palette Snoop- Rozwiązywanie problemów związanych ze współpracą kraty grafincznej i karty MPEG podłączonej do złącza Feature Connector.
• Assign IRQ For VGA- Przedzielenia przerwania dal karty graficznej.
• assign IRQ For USB- Przydzielenie przerwania dla portu USB.
   

PC Health Status

• FNA Fail Alarm Selectable- Ustawiamy który wentylator ma byc monitorowany przez BIOS.
• CPU Warning Temperature- Ustawiamy przy jakiej osiagnietej temperaturze procesora zostanie włączony alarm.
  Pozostale opcje służą do celów informacyjnych
• Load Fail-Safe Defaults- Ustawia opcje BIOSu tak aby system pracowal stabilnie
• Load Optimized Defaults- Przywraca fabryczne ustawienia BIOSu.
• Ser Password- Ustawiamy hasło dostępu do BIOSu.
• Exit Without Saving- Wyjscie bez zapisywania zmian.
• Save & Exit Setup- Wyjscie i zapisanie zmian.