jako jeden z plików w systemie (np. ext3) - jest to najprostsze rozwiązanie, gdyż nie wymaga ono implementacji żadnych specjalnych operacji i zachowuje zgodność z systemami bez kroniki. Rozwiązanie to ma jednak również wady, gdyż operacje na kronice nie są specjalnie optymalizowane, jednocześnie podobnie jak wszystkie pozostałe pliki na dysku kronika jest wówczas podatna na awarie systemu plików, które mogą spowodować niemożność jej odczytu.

w specjalnym wydzielonym obszarze (np. XFS) - kolejną metodą jest umieszczenie kroniki w specjalnie do tego celu wydzielonym obszarze partycji. Rozwiązanie to pozwala zoptymalizować dostęp do kroniki, jak również pozwala zapewnić jej większe bezpieczeństwo poprzez odseparowanie jej od systemu plików.

Obie te metody w przypadku niektórych systemów plików pozwalają umieścić dziennik na innym urządzeniu, co może mieć pozytywny wpływ na wydajność operacji, które mogą być wykonywane jednocześnie, jednak może też narazić system na awarię jeśli awarii ulegnie dysk, na którym przechowywana jest kronika.

Z kolei system JFS - choć nie jest to jeszcze zaimplementowane w Linuksie - pozwala na współdzielenie jednej kroniki przez kilka systemów plików.

w dowolnym miejscu systemu plików (np. Reiser4) - w systemie Reiser4 została zastosowana technika wynaleziona przez Dave Hitz'a - WAFL (Write Anywhere File Layout filesystem). System ten nie nadpisuje bloków na dysku, zamiast tego zapisuje dane w innym miejscu, następnie wskaźniki do tych bloków (zawarte w pewnych blokach pośrednich) znów są zmieniane w ten sam sposób, a operacja jest kontynuowana aż pojedyńczy zapis bloku na dysk kończy z sukcesem transakcję. Takie podejście zapewnia całkowitą atomowość wszystkich operacji na systemie nie powodując jednocześnie narzutu związanego z zapisywaniem wszystkich zmian dwa razy - najpierw w dzienniki, a później utrwalania zmian w systemie plików.