Linux, tak jak większość dużych programów, rozprowadzany jest w postaci spakowanych plików z dołączonym (najczęściej) programem instalacyjnym. Taką wersję instalacyjną Linuxa nazywamy dystrybucją (o dystrybucjach przeczytaj w poprzednim temacie). Dystrybucja zawiera najczęściej pełny system operacyjny, czyli jądro Linuxa skompilowane na daną maszynę, oraz programy użytkowe takie jak interfejs graficzny (X/Windows), oprogramowanie sieciowe, grę Doom itp.
Istnieje wiele różnych dystrybucji Linuxa. Do najsłynniejszych należą Red Hat, Yggdrasil, Caldera, Slackware i Debian. Większość firm oferuje dystrybucje Linuxa w dwóch wersjach. Wersja komercyjna zawiera, oprócz pełnej wersji systemu, większość popularnych pakietów unixowych, komercyjny system okienny (np. Motif), oraz dokumentację w postaci drukowanej. Wersja niekomercyjna to prosty system z darmowymi edycjami programów użytkowych, dostarczany na jednym dysku CD lub udostępniony do ściągnięcia w Internecie.
W tej chwili w Polsce najłatwiej zdobyć niekomercyjną dystrybucję Linuxa kupując jedno z czasopism komputerowych z dołączonym CD-ROMem na okładce. Dotychczas takie dystrybucje ukazały się w magazynach LinuxPlus, Software i CHIP.
Alternatywnym sposobem (jeśli dysponujemy szybkim połączeniem z Internetem lub dyskietką ZIP) jest ściągnięcie takiej dystrybucji z sieci. Najważniejszym archiwum Linuxa w Polsce jest sunsite.icm.edu.pl. Znajdują się tam na przykład dystrybucje Red Hat, Debian i Slackware. Odchodzą w przeszłość mroczne czasy sprzed pięciu lat, gdy jedynym sposobem na zainstalowanie Linuxa w domu było mozolne kopiowanie plików instalacyjnych na trzydzieści kilka dyskietek