authnone_create()
authunix_create()
authunix_create_default()
authdes_create()- bez kontroli tozsamosci - kontrola tozsamosci na zasadach Unixa - kontrola tozsamosci na zasadach DESPierwszy rodzaj jest stosowany domyslnie. Kontrola na zasadach Unixa powoduje, ze kazde proba wykonania operacji RPC powoduje przeslanie do serwera nastepujacych informacji:czasu, nazwy stacji lokalnej, obowiazujacego identyfikatora uzytkownika i grupy(grup dla systemu 4.3BSD). Ze sprawdzania tozsamosci na zasadach DES mozna korzystac w wersji SUN RPC zwanej RPCSRC 4.0
AUTH - glowna struktura wykorzystywana do autentyfikacji,
zdefiniowana w pliku include/rpc/auth.h:
typedef struct{
struct opaque_auth ah_cred; /* dane autentyfikacji
struct opaque_auth ah_verf; /* dane do weryfikacji
union des_block ah_key;
struct auth_ops{
void (*ah_nextverf)();
int (*ah_marshal)();
int (*ah_validate)(); /*zapisuje dane autentyfikacji na zmienna
int (*ah_verf)()
int (*ah_refresh)(); /*odswierza dane sluzace do autenyfikacji
void (*ah_destroy)(); /*funkcja niszczaca strukture
} *ah_ops;
caddr_t ah_private; /*dane prywatne klienta
} AUTH
- pakiet kontrolny wypelniany przez klienta:
struct opaque_auth{
enum_t oa_flavor; /* jaki jest to rordzaj kontroli AUTH_NONE/AUTH_UNIX/...
caddr_t oa_base; /* adres pozostalych danych kontrolnych
u_int oa_lenght; /* rozmiar oa_base,nie moze byc wiekszy niz MAX_AUTH_BYTES
}
W Linuxie wyrozniamy cztery rodzaje kontroli (autentyfikacji), okreslone sa
one przez nastepujace stale:
#define AUTH_NONE 0 /* brak kontroli
#define AUTH_NULL 0
#define AUTH_UNIX 1 /* w stylu Unixa
#define AUTH_SHORT 2 /* (dla tej stalej nie znalazlem zadnej funkcji, ktora
/* kodowalaby ten rodzaj informacji kontrolnej)
#define AUTH_DES 3 /* w stylu DES (Data Encryption Standard)
AUTH *authnone_create()
static struct authnone_private {
AUTH no_client;
char marshalled_client[MAX_MARSHEL_SIZE]; /* maksymalnie 20 bajtow
u_int mcnt; /* wielkosc marshalled_client
} *authnone_private;
Jezeli struktura ta nie byla jeszcze zainicjalizowana to funkcja przydziela
jej pamiec i wypelnia ja zerami. Na zmienne no_client -> ah_cred i ah_verf
przypisuje watrosc _null_auth. Nastepnie tworzy potok XDR "w
pamieci" na buforze marshalled_client i koduje do niego, przy pomocy
filtrow XDR, te dwie zmienne, w kolejnym kroku pobiera przy pomocy funkcji
XDR_GETPOS(xdrs) rozmiar zapisanych danych zapisujac go na
zmienna mcnt, niszczy potok XDR i jako rezultat zwraca wskaznik do zmiennej
no_client.
AUTH *authunix_create(machname, uid, gid, len, aup_gids)
char *machname; /*nazwa serwera klienta
int uid; /*identyfikator uzytkownika
int gid; /*identyfikator grupy uzytkownika
int len;
int *aup_gids;
Funkcja ta uzywa dodatkowych struktur
AUTH *auth;
struct audata {
struct opaque_auth au_origcred; /* oryginalne listy uwierzytelniajace
struct opaque_auth au_shcred;
u_long au_shfaults;
char au_marshed[MAX_AUTH_BYTES];
u_int au_mpos; /* wielkosc potoku XDR po dokonaniu
/* wsystkich operacji kodujacych
} *au;
oraz
struct authunix_parms {
u_long aup_time; /* czas
char *aup_machname; /* nazwa lokalnej stacji
uid_t aup_uid; /* efektywny identyfikator klienta
gid_t aup_gid; /* efektywny identyfikator grupy klienta
u_int aup_len;
gid_t *aup_gids; /* pozostale grupy do ktorych nalezy klient
} aup;
Funkcja na poczatku przydziela miejsce w pamieci na struktury
audata i AUTH. Nastepnie na zmienna auth->ah_private przypisuje wskaznik
do au oraz zmiennym auth->ah_verf i au->au_shcred wartosc _null_auth.
Przypisuje zmiennej aup wartosci przekazane do funkcji oraz czas. W kolejnym
kroku tworzy potok XDR "w pamieci" na lokalnym buforze i przy
pomocy filtru XDR koduje do niego informacje zawarta w aup. Pobiera wielkosc
zapisanych danych do potoku XDR i umieszcza ja na zmiennej au->au_origcred.oa_length,
oa_flafor przypisuje wartosc AUTH_UNIX, zmiennej au->au_origcred.oa_base
przydziela pamiec i zapisuje do niej zakodowany bufor z potoku XDR. Cala
ta strukture (au->au_origcred) przypisuje zmiennej auth->ah_cred
i wywoluje funkcje marshal_new_auth(auth), ktora z kolei przy pomocy nowego
potoku XDR na zmienna au->au_marshed koduje struktury auth->ah_cred
i ah_verf oraz ustawia wartosc au->au_mpos na wielkosc tak zapisanego
bufora au_marshed. Po wyjsciu z tej funkcji zwracana jest wartosc auth.
authunix_create_default()
Trzecia jest bezparametrowa funkcja
AUTH *authunix_create_default()
Wykorzystuje ona wczesniej opisana funkcje authunix_create()
z tym, ze sama ustawia parametry do jej wywolania.
authdes_create()
Czwartym sposobem jest kontrola w stylu DES (Data Encryption Standard),
korzysta sie w niej z funkcji
AUTH *authdes_create(servername, window, syncaddr, ckey)
char *servername; /* sieciowa nazwa serwera
u_int window; /* czas do zycia
struct sockaddr *syncaddr; /*opcjonalny adres serwera synchronizujacego
des_block *ckey;
gdzie typ des_block jest zdefiniowany nastepujaco
typedef union des_block {
struct {
u_int32 high;
u_int32 low;
} key;
char c[8];
} des_block;
oraz z dodatkowej struktury:
struct ad_private {
char *ad_fullname; /* pelna nazwa klienta
u_int ad_fullnamelen;
char *ad_servername; /* pelna nazwa serwera
u_int ad_servernamelen;
u_int ad_window;
bool_t ad_dosync; /* synchronizowac?
struct sockaddr ad_syncaddr; /* zdalny serwer do synchronizacji
struct timeval ad_timediff;
u_long ad_nickname; /* pseudo serwera klienta
struct authdes_cred ad_cred; /* dane autentyfikacji
struct authdes_verf ad_verf; /* dane do weryfikacji
struct timeval ad_timestamp; /* czas wyslania
des_block ad_xkey; /* zakodowany klucz konwersacyjny
} *ad;
AUTH *auth;
Funkcja na poczatku przydziela pamiec na wszystkie struktury,
nastepnie wszystkie je wypelnia odpowiednimi danymi. Ustawia zmienne auth->ah_cred.oa_flavor
auth->ah_verf.oa_flavor na AUTH_DES oraz na ah_private przypisuje wskaznik
do struktury ad_private. Dokladny opis dzialania funkcji znajduje sie w
artykule RFC 1057.
Bibliografia
- Biblioteka LIBC, pliki:
./rpc/*
- R. Stevens: ,,Programowanie zastosowan sieciowych''
- M. Gabbasi, B. Dupouy: ,,Przetwarzanie rozproszone w systemie UNIX''
- RFC 1057 - RPC
Autor: Pawel Glebocki