Problem

Częste żądania ciągłych bloków ramek muszą być przez jądro efektywnie obsługiwane. Głównym problemem na jaki natrafiamy jest zewnętrzna fragmentacja. Częste żądania pamięci i jej zwolnienia mogą sprawić, że mimo wolnej dużej ilości pamięci jest ona tak porozrzucana w mniejsze bloki, że prośba przydzielenia większego obszaru się nie powiedzie. Sprzęt daje nam w tym miejscu duże wsparcie w postaci mechanizmu stronicowania. Jednak poleganie tylko na stronicowaniu jest niemożliwe z kilku powodów:

• Pamięć przeznaczona dla transferów DMA musi być naprawdę ciągła, ponieważ transfer DMA korzysta bezpośrednio z szyny adresowej, ignorując układ stronicowania.
• Częste zmiany w tablicach stronicowania są niewskazane, gdyż wymuszają przeliczenie przez procesor podręcznej pamięci buforów translacji adresów (TLB - Translation Lookaside Buffers).