Wprowadzenie do szeregowania procesów w Linuxie

1. Podział czasu.
   • Współbieżność jest realizowana przez przydzielanie procesom procesora na małe kwanty czasu.
   • Problem doboru długości kwantu czasu.
   • Wyjątkiem są procesy typu SCHED_FIFO.

2. Oczekiwanie na zasób
   • Procesy nie mogąc uzyskać niezbędnego do pracy zasobu oddają sterowanie innym procesom.

3. Wywłaszczanie
   • Procesy mogą zostać wywłaszczone przez procesy o wyższym priorytecie lub po zużyciu przydzielonego im czasu procesora.
   • Wywłaszczyć można tylko proces pracujący w trybie użytkownika.

4. Epoki

   Działanie algorytmu szeregowania procesów jest podzielone na epoki. Każdy proces ma przypisany pewien kwant czasu, przez który może używać procesor w bieżącej epoce. epoka kończy się, gdy wszystkie procesy będące w stanie TASK_RUNNING wyczerpią swoje kwanty czasu. Algorytm szeregujący przydziela wówczas wszystkim procesom nowe kwanty czasu rozpoczynając w ten sposób nową epokę.

5. Zwiększenie kwantu czasu pod koniec epoki wszystkim procesom

   W celu uniknięcia zagłodzenia oraz w celu podwyższenia priorytetu procesom spędzającym dużo czasu czekając na operacje I/O kwanty czasu powiększa się również procesom zablokowanym na operacji I/O, a nie tylko tym w runqueue