Mechanizm pamięci wirtualnej polega, z grubsza rzecz biorąc, na oddzieleniu logicznej przestrzeni adresowej pamięci procesu, od przestrzeni fizycznej. Główną zaletą stosowania pamięci wirtualnej jest możliwość uruchomienia programów o łącznym zapotrzebowaniu na pamięć fizyczną przekraczającym ilość dostępnej pamięci. Ponadto mechanizm pamięci wirtualnej ułatwia zarządzanie pamięcią użytkownikowi, który nie musi już się martwić o wiele technicznych szczegółów związanych z zarządzaniem pamięcią i bezpieczeństwem systemu5. Reasumując, cała pamięć jaką widzi proces Linuxowy jest pamięcią wirtualną.