Wstęp

Niniejsza praca omawia sposób realizacji obsługi wirtualnej przestrzeni adresowej procesu przez jądro Linuxa w wersji1 2.4.7 Szczególny nacisk położony jest na implementację tegoż jądra przeznaczoną na procesory architektury i386, toteż niektóre tu podane fakty mogą być nieprawdziwe dla innych architektur sprzętowych.

Najpierw omawiam segmentację (punkt 3) i sposób adresowania pamięci (punkt 4) w Linuxie. Dopiero po tym wstępie, w punkcie 5 opisuję sposób obsługi wirtualnej przestrzeni adresowej przez proces. Z kolei szczegółowy opis wspominanych tam struktur pamięci można znaleźć w punkcie 8. Zaś na samym końcu jest parę zadań praktycznych dotyczących opisywanych zagadnień.


Tomasz Szymko 27 listopada 2001