Przykładowa implementacja
Podstawowe wiadomości (część 2)
Klient NFS c.d.
Istnieje usługa ułatwiająca proces montowania -- jest to tzw.
automounter,
który na żądanie, niewidocznie dla użytkownika montuje i odmontowuje
systemy plików. Z punktu widzenia użytkownika wygląda to tak, jakby
system plików serwera był cały czas dostępny.
Automounter składa się z trzech komponentów (patrz rysunek):
- polecenia automount;
- demona automountd;
- wirtualnego systemu plików -- VFS -- autofs.
Protokół NFS
Protokół NFS składa się ze zbioru
zdalnych procedur pozwalających klientom
manipulować plikami na serwerze tak, jakby znajdowały się one lokalnie.
Standardowe użycie protokołu przebiega następująco: klient wysyła żądanie
operacji na pliku do serwera; serwer próbuje wykonać zlecone zadanie
(oczywiście przy założeniu, że użytkownik ma odpowiednie uprawnienia),
a następnie przesyła z powrotem rezultaty, bądź informacje o zaistniałych
błędach. Protokół NFS zawiera standardowy zbiór operacji, m.in: pisanie,
czytanie, tworzenie plików, katalogów, zmiana nazwy, itd.
