File System Switch

SVR3 z zaimplementowanym File System Switch (FSS) oferował środowisko obsługujące jednocześnie wiele różnych systemów plików. Tak jak wcześniejsze wersje UNIXa SVR3 zachowywał mapowanie pomiędzy deskryptorem pliku po stronie użytkownika a tablicą plików i in-core inode'ami. Różnica między tym systemem a wersjami zależnymi od systemu plików polegała głównie na nowej implementacji in-core inode'ów. Nowe inode'y posiadały pola wspólne dla wszystkich systemów plików (identyfikatory użytkownika i grupy, rozmiar pliku itp.) i dodatkowo możliwość związania z nimi danych specyficznych dla systemu plików. Dodatkowe pola to:

• i_fsptr. Wskaźnik na prywatne pola systemu plików nie widoczne dla reszty jądra. W dyskowych systemach plików pole zwykle wskazywało na kopię dyskowego inode'u.
• i_fstyp. Identyfikator systemu plików.
• i_mntdev. Wskaźnik na strukturę mount charakterystyczną dla systemu plików.
• i_mton. Pole używane w czasie przekształcania ścieżki do pliku. Jeżeli katalog związany z inode'm był punktem montowania innego systemu plików, pole to wskazywało na jego strukturę mount.
• i_fstypp. Wskaźnik do struktury z funkcjami realizującymi wywołania funkcji niezależnych od systemu plików.

Zestaw operacji charakterystycznych dla danego systemu plików znajdował się w strukturze fstypsw. Tablice o tej samej nazwie przechowywała te struktury dla każdego obsługiwanego systemu plików.

W momencie otwierania pliku pole i_fstypp było ustawiane tak, aby wskazywało na element w tablicy fstypsw związane z odpowiednim systemem plików. Wywołanie funkcji odbywało się przez makra np.:
#define FS_READI(ip) (fstypsw[(ip)->i_fstyp].fs_readi)(ip)
Wszystkie systemy plików musiały przestrzegać nazewnictwa FSS i ilości argumentów przekazywanych do funkcji.

FSS był dużym krokiem naprzód w porównaniu do tradycyjnych obsługujących jeden system plików UNIXów. Jednak został bardzo szybko zastąpiony przez lepszy interfejs Sun VFS/vnode zaimplementowany w SVR4.