Wymagania względem współczesnego schedulera

Nowoczesny scheduler, czyli moduł szeregowania procesów, aby być użytecznym, musi spełniać określone wymogi:

• Wydajność - jako że scheduler jest wywoływany przez system wielokrotnie w ciągu każdej sekundy, musi on być na tyle wydajny, aby nie zajmował czasu procesorowi. Oprócz samej optymalizacji kodu można zwiększyć wydajność systemu przez zmniejszenie częstotliwości, z jaką scheduler jest wywoływany.
• Bezpieczeństwo - scheduler nie może pozwolić na zagłodzenie jakiegokolwiek procesu.
• Wsparcie dla wieloprocesorowości różnego typu - SMT, SMP, NUMA
• Wymogiem ważnym dla użytkowników stacji roboczych jest także interaktywność, czyli krótki (niezauważalny) czas reakcji komputera na sygnały wysyłane od użytkownika (np. naciśnięcie klawisza). Osiągnąć to można przez zwiększenie częstotliwości wywoływania schedulera.

Istnieje sprzeczność między wydajnością a interaktywnością - wraz ze wzrostem częstotliwości wywyoływania schedulera rośnie interaktywność systemu, ale spada jego wydajność; i odwrotnie. Użytkownikom komputerów osobistych zależy na interaktywności (a co za tym idzie, wygodą pracy) przede wszystkim. Z kolei właściciele HPC (High Performance Computers) pragną jak najwyższej wydajności, ponieważ czynnik czasu jest bardzo w wykonywanych na HPC obliczeniach, które mogą trwać wiele dni. Przeciętny serwer natomiast ma wymagania zrównoważone, tj. zależy mu i na szybkości, i na pewnym stopniu interaktywności, potrzebnym np. do obsługi różnych sieciowych żądań.

Spadek wydajności wraz ze wzrostem interaktywności

Pogodzenie potrzeb wszystkich grup nie jest do końca możliwe - sposób pracy schedulera jest zatem determinowany przez docelowy rynek dla systemu operacyjnego.

W Następnej części prezentacji przedstawiony zostanie scheduler w Linuksie 2.6.