Porównanie mojego rozwiązania z rozwiązaniem Grega Badrosa

Zasadnicze różnicą między moją implementacją, a implementacją Grega Badrosa są wymienione poniżej:

• Badros umieszcza w schowku tylko całe pliki. Uważam to za niepraktyczne. Istnieje wiele plików, np. biblioteki, które często są odczytywane tylko fragmentarycznie. Umieszczanie ich w całości w schowku jest marnowaniem przestrzeni dyskowej;
• Badros tworzy proces nfsfillind, który ściąga od serwera brakujące bloki danych. Powoduje to niepotrzebny ruch w sieci i obciążenie serwera. W systemie Linux istnieje czytanie danych z wyprzedzeniem, więc nfsfillind nie poprawia wydajności;
• w rozwiązaniu Badrosa pliki, które nie zostały jeszcze ściągnięte w całości, wymagają dodatkowej struktury jądra, która przechowuje informacje o stopniu wypełnienia pliku. Jest to sprzeczne z moim założeniem o możliwie jak najmniejszym wykorzystywaniu zasobów jądra. Poza tym, przechowywanie opisu zawartości schowka w jądrze utrudnia działanie procesu oczyszczającego schowek. Nie może on usuwać plików, które nie są kompletne. To z kolei powoduje, że gdy w schowku jest wiele plików niepełnych i brakuje w nim miejsca, to pierwszy kompletnie wypełniony plik zosanie z niego usunięty w pierwszej kolejności;
• w rozwiązaniu Badrosa restart komputera przetrwają tylko kompletne pliki;
• Badros ogranicza rozmiar plików umieszczanych w schowku do 16MB. Jest to związane z ograniczeniem rozmiaru wyżej opisanej struktury jądra, przechowującej informacje o tym, jakie bloki pliku są w schowku. W moim rozwiązaniu nie ma ograniczeń na rozmiar plików;
• w rozwiązaniu Badrosa, aby powiadomić proces oczyszczający schowek o potrzebie usunięcia starych danych, serwer zapisuje w standardowym pliku żądanie. Nie ma mechanizmu bezpośredniej komunikacji. Proces musi co pewien czas sprawdzać zawartość tego pliku. Jeżeli robi to często, to pojawia się aktywne oczekiwanie. Jeżeli robi to rzadko, to jądro przez pewien czas nie może umieszczać danych w schowku. W moim rozwiązaniu jądro budzi proces wysyłając do niego komunikat. Nie występuje więc aktywne oczekiwanie;
• w implementacji Grega Badrosa zmieniona zostaje struktura iwęzeł, w tej części, która jest wykorzystywana przez wiele funkcji systemu operacyjnego. Jest to nieeleganckie rozwiązanie i może spotkać się ze sprzeciwem Linusa Torvaldsa.

Wprowadzenie przez Grega Badrosa założenia, że w schowku mogą znajdować się tylko całe pliki, niepotrzebnie komplikuje cały system. To z tego powodu jądra zawiera dodatkowe struktury, utworzony zostaje proces nfsfillindi istnieje ograniczenie na rozmiar plików.