next up previous contents
Next: Implementacja Up: Projekt i implementacja Previous: Projekt i implementacja   Contents

Główne założenia projektowe

Zakładamy, że głównym zastosowaniem aplikacji PROTONET jest wizualizacja działania protokołów sieciowych rodziny TCP/IP w celach edukacyjnych. Główne zadania postawione przed naszą aplikacją to:

Znając cele, które chcemy osiągnąć ustaliliśmy pewne założenia i ograniczenia.


Ograniczenie architektury sieci

W naszej aplikacji ograniczamy się do sieci fizycznej typu Ethernet -- jest to najbardziej dostępna a przez to najpopularniejsza w tej chwili architektura sieciowa. Implementujemy typowe dla tej sieci cechy:

Ponadto, zakładamy, że:

Idealizacja sieci

Za zaniedbywalne uważamy parametry fizyczne kabla typu długość, tłumienność itp. Nie uwzględniamy np. konieczności stosowania wzmacniaka (ang. repeater) w momencie przekroczenia pewnej granicznej długości kabla. Pozwalamy sobie na to, gdyż wzmacniak, jako urządzenie zupełnie pasywne nie wnosi nic znaczącego (z punktu widzenia przeznaczenia naszej aplikacji) do logiki zachowania sieci. Zdecydowaliśmy się jednak zaimplementować fizyczną niedoskonałość sieci -- dla kabla można zdefiniować parametry określające w promilach prawdopodobieństwo zagubienia i przekłamania pakietu. Właściwości te mogą być użyteczne w celu pokazania reakcji protokołów transportowych zapewniających niezawodność dostarczania, na wystąpienie powyższych błędów transmisji danych.


Pewien stopień idealizacji czasu w systemie

Zdarzenia zachodzące w systemie są umiejscowione w czasie. Jako jednostkę czasu przyjmujemy umownie jedną milisekundę. W momencie startu symulacji czas w systemie jest ustawiany na zero i iteracyjnie jest przestawiany do najbliższego momentu, w którym ma się wydarzyć najbliższe zdarzenie. Czasy przetwarzania na poszczególnych elementach systemu sieciowego są w pewnym stopniu idealizowane:


Rozróżnienie ruterów i komputerów

W systemie PROTONET rutery i komputery stanowią oddzielne klasy obiektów. W momencie dodawania maszyny do projektu decydujemy czy ma ona być ruterem, czy komputerem. Przyjęto założenie, że komputer może być podłączony do sieci tylko jednym interfejsem sieciowym, zaś ruter takich podłączeń może mieć maksymalnie osiem.


Model implementacji protokołów

Naszą implementację protokołów, postanowiliśmy w pewnym stopniu oprzeć na jednej z istniejących, dobrze opisanych implementacji. Jako modelową implementację wybraliśmy realizację zaprezentowaną w książce [Comer 1997]. Implementacja ta jest częścią systemu operacyjnego Xinu3.1. Argumenty uzasadniające ten wybór przytoczymy za autorem:


Model aplikacji

Aby zrealizować powyższy postulat zdecydowaliśmy się na warstwową implementację aplikacji. Naturalną platformą ułatwiającą implementację powyższego założenia jest język obiektowy. Wybieraliśmy pomiędzy C++ oraz Javą, ostatecznie zdecydowaliśmy się na C++. Rozróżniliśmy siedem warstw projektowych. Dokładne omówienie realizacji warstwowości aplikacji PROTONET znajduje się w następnym rozdziale opisującym implementację.


next up previous contents
Next: Implementacja Up: Projekt i implementacja Previous: Projekt i implementacja   Contents
Symulator protokołów sieciowych TCP/IP