Priorytet jest liczbą, która - obliczana w nieskomplikowany sposób - najlepiej jak można modeluje własności zawarte w heurystykach 3.2.1 i 3.2.2. Żądanie łatwości wyznaczania priorytetu podyktowane jest głównie wydajnością. Zarówno moduł decydenta, jak i wykonawcy są przykładami systemów działających w czasie rzeczywistym, które w ustalonych, niedużych odstępach czasu sterują wielkością parametrów, od których zależy poziom jakości usługi transmisji danych przez bramę. Jednym z parametrów jest właśnie priorytet pakietu, którego wartość powinna być obliczana w sposób spełniający podane założenia:
Założenie to pociąga za sobą nieróżnicowanie pakietów, których nadawcą jest ta sama maszyna, w zależności od rodzaju usługi, co jest zgodne z przyjętymi heurystykami. Pozwala również na wykrywanie dużych, nieinteraktywnych transmisji danych na podstawie rzeczywistego wykorzystania łącza, a nie - jak to robią inne metody kolejkowania - na podstawie ustalonego zestawu własności takiego ruchu (jak numery wykorzystywanych portów).
Wszystkie pakiety wysyłane z komputera będą więc miały ten sam priorytet, nazywany dalej priorytetem komputera.
Uwzględnia się przy tym perspektywę krótko- i długoterminową. Aktywność krótkoterminowa to ilość danych przesłana od ostatniego pomiaru, czyli np. z ostatnich 5 minut. Aktywność długoterminowa jest natomiast sumą ruchu wygenerowanego i odebranego odniesionego do dłuższego okresu -- ostatniej godziny lub 12 godzin. Uwzględnienie zachowania komputera w krótszym i dłuższym przedziale czasu pozwala przede wszystkim na praktyczną realizację postulatu zawartego w heurystyce 3.2.2.
To postanowienie wynika z chęci ograniczania ruchu komputerów, które inicjują wiele połączeń do różnych numerów portów na innych maszynach. Własnością taką charakteryzują się popularne, a niepożądane ze względu na wykorzystanie pasma, programy wymiany plików (ang. Peer to Peer, w skrócie P2P).
Zaletą prezentowanej metody jest dynamiczne dopasowywanie się do zmian w zachowaniu się poszczególnych komputerów i tym samym brak statycznych reguł rozdzielających ruch na klasy. W niektórych sytuacjach jest jednak pożądane wyodrębnienie i odróżnianie ruchu interaktywnego i traktowanie go łagodniej. Charakteryzuje się on niewielkimi rozmiarami przesyłanych pakietów, więc obliczanie ich średniej wielkości pozwala w prosty sposób wyznaczyć stopień interaktywności transmisji danych z danego komputera.
Przyjęcie tej własności wynika przede wszystkim z chęci zapewnienia ogólności w funkcjonowaniu i możliwych zastosowaniach modułu wykonawcy. Dokładniejsze wyjaśnienie znajduje się w p. 3.4.