Jednym z celów, który ma realizować algorytm przydziału priorytetów jest preferowanie komputerów z ruchem interaktywnym i niedużą liczbą krótkich transmisji w porównianiu z masowym przesyłaniem dużej ilości danych w ciągłych strumieniach. Zadaniem testu 3 jest sprawdzenie czy zaimplementowany moduł decydenta zapewnia tę funkcjonalność.
W teście porównywano efekt działania algorytmu decydenta dla dwóch komputerów, które wchodziły w skład sieci składającej się z 10 maszyn. W części A testu jeden z nich przez większość czasu utrzymywał transmisję na stałym poziomie, drugi zaś skokowo ją zmieniał wysyłając w sumie taką samą liczbę bajtów (por. rys. 4.4). W tej części sprawdzianu głównym czynnikiem porównawczym była ilość transmitowanych danych. Oba komputery wysyłały i odbierały pakiety o takim samym, ustalonym rozmiarze i otwierały taką samą, ustaloną liczbę strumieni TCP.
W części B natomiast skupiono się nie na ilości danych, tylko sposobie ich przesyłania. Jedna z maszyn wysyłała w kilku strumieniach jednocześnie pakiety małe (max. 512 B) o losowo zmieniającej się wielkości, w odróżnieniu od drugiej, która tworzyła jeden strumień równych, dużych pakietów (4096 B) o stopniowo malejącym rozmiarze.
Suma wysłanych bajtów pozostawała taka sama w obu przypadkach. Sytuacja taka trwała przez 1/3 czasu trwania testu, po czym komputery zamieniły się rolami na kolejną 1/3 czasu. W chwili odpowiadającej 2/3 czasu sytuacja ponownie się odwróciła (por. rys. 4.6).