XML, czyli eXtensible Markup Language [43], to język znaczników wywodzący się z Standard Generalized Markup Language (SGML). XML pozostawia pełną swobodę wyboru opisu danych, które są przez niego grupowane. Dzięki temu tę samą informację można opatrzyć innym zestawem znaczników, w zależności od potrzeb. Do zdefiniowania konkretnego zestawu znaczników i nałożonych na niego zależności służy Data Type Definition (DTD).
Powstało wiele systemów korzystających z XML w różnorodny sposób. Najczęściej używa się do reprezentacji danych lub do komunikacji z innymi systemami. Dzięki tego typu zastosowaniom, XML zaczął być postrzegany jako łącznik i sposób wymiany danych. XML to jednak tylko dane wraz z pewnym opisem, zależnym od przyjętej konwencji. Potrzebna jest jeszcze interpretacja tej informacji.
Niektóre z zastosowań języka XML wiążą się z istnieniem maszyny wirtualnej Javy, apletami lub bazą danych. Typowa aplikacja napisana w Javie korzystająca z XML ma trójwarstwową architekturę. Zadaniem najwyższej warstwy jest reprezentowanie interfejsu graficznego użytkownika (np. przez dynamicznie generowany HTML). Zazwyczaj interakcja z użytkownikiem następuje przez przeglądarkę (Netscape Navigator, MS Internet Explorer i inne) z wbudowaną maszyną wirtualną. Pośrednia warstwa zawiera serwer WWW, serwer aplikacji z apletami, parser i interpreter XML, zaś najniższą warstwa jest bazą danych 9.