Pierwsza z opisanych wad może być wyeliminowana poprzez zastąpienie UDP przez protokół komunikacji strumieniowej TCP, który ma wbudowane mechanizmy zapewniania niezawodności komunikacji. Druga wada dotyczy w pewnym stopniu również TCP. Zdarza się że jedynym sposobem na komunikację z resztą Internetu jest HTTP, przepuszczany jest tylko ruch TCP, który transportuje HTTP.
Z powyższych powodów najlepszym sposobem przesyłania komunikatów wydaje się być HTTP. Ponieważ protokół HTTP działa w modelu żądanie - odpowiedź, a miksy wymieniają się komunikatami asynchronicznie, każdy miks musiałby być zarówno serwerem, jak i klientem HTTP. Rozszerzenie to jest dodatkowo ułatwione przez to, że miksy posiadają już tę funkcjonalność zaimplementowaną w celu udostępniania zasobów WWW. Część serwerowa w tym przypadku posiada dodatkową cechę. O ile wystarczyło aby miks jako serwer WWW udostępniał zasoby tylko dla lokalnych użytkowników, to aby komunikować się z innymi miksami, miks musi być widoczny z całego Internetu. Ponieważ tylko jeden program może używać standardowego adresu (tzw. numeru portu) zarezerwowanego dla HTTP, miks mógłby kolidować ze zwykłym serwerem WWW dostępnym na tym samym komputerze. Rozwiązaniem może być integracja części serwera HTTP miksu z istniejącym serwerem HTTP. Najpopularniejszy serwer HTTP dla systemów uniksowych - Apache posiada system modułów, które ułatwiają taką integrację.