Seminarium: Systemy Rozproszone
26 listopada 2009, godzina 12:15, sala
Jest to skrót o którym praktycznie wszyscy słyszeli, ale zadziwiająco wiele studentów (tym bardziej, że standard ma już ponad 10 lat) nie potrafi dokładnie powiedzieć co to jest. Jakaś baza danych? Raczej protokół do porozumiewania się z serwerem, porządnie obwarowany różnymi dokumentami RFC. Czy zatem konkretny serwer implementujący go jest bazą danych? Też niekoniecznie, bo może tylko nakładką na jakąś inną bazę (żeby było śmieszniej być może relacyjną, o których wiemy za to niemało).
LDAP to internetowy protokół pozwalający odpytywać "kogoś" o dane trzymane w postaci drzewa. Ten typ usług zwykło się nazywać katalogowymi. Jakie dane można w ten sposób wygodnie trzymać? Zwolennicy tej technologii twierdzą, że zadziwiająco wiele. Na ich korzyść przemawia elastyczność standardu w postaci możliwości definiowania tego co (i jak) chcemy trzymać. Inną fajną rzeczą jest to jak postać drzewa pozwala na np. wygodną kontrolę dostępu albo określanie zakresu replikacji i rozproszenia danych. W połączeniu ze świadomym optymalizowaniem w rzeczywistych implementacjach czasu wyszukiwania i odczytu danych (kosztem czasu zapisu i spójności) dostajemy całkiem ciekawe narzędzie, które nie dość że pozwala efektywnie działać pod sporym obciążeniem, to jeszcze umożliwia łatwe równoważenie pracy pomiędzy swoimi instancjami na różnych maszynach.
Jeśli powyższe wprowadzenie do tematu wydało Ci się ciekawe, to zachęcam do przyjścia na prezentację. Powinna dać słuchaczom przynajmniej poczucie umiejętności powiedzenia co to LDAP. Dodatkowo mam zamiar podać przykłady zastosowań i mam nadzieję, że uda nam się praktycznie pobawić narzędziami z projektu OpenLDAP. Przy odrobinie szczęścia na koniec odwiedzi nas Jan Rękorajski i opowie co się ostatnio wokół tej technologii dzieje na naszym wydziale.
Serdecznie zapraszam!
Łukasz Zubkowicz