ORA_TORA2022 – maszyna wirtualna do ćwiczeń – budowy TOra’y semestr letni 2022



Maszyna wirtualna ORA_TORA2022 została utworzona pod VirtualBox'em. Wewnątrz zainstalowany jest Oracle Linux Server 8.5 w wersji 64 bitowej oraz Oracle Enterprise Server 21c. Ściągnięte są również kody źródłowe do Tora’y.



Konta i użytkownicy, skrypty i procesy (pod Linux'em):

Użytkownicy linux'a: root/x; oracle/x
Instancja bazy danych: orcl
Startowanie bazy (u użytkownika oracle): /home/oracle/app/oracle/ora21home/bin/dbstart $ORACLE_HOME
Zamykanie bazy (u użytkownka oracle): /home/oracle/app/oracle/ora21home/bin/dbshut $ORACLE_HOME


Użytkownik oracle ma też uprawnienia do sudo.

Źródła Tora’y są wgrane na /home/oracle/tora/tora_src. Skopiowane jest całe repozytorium z git’a, ew. też za pomocą git’a można je aktualizować.

Zostały zainstalowane: Oracle 21c, pakiet cmake (v3) (i cmake-gui), kompilatory gcc. Do kompilacji Tora’y na pewno brakuje boost’a, developerskich (pliki *.h) bibliotek Qt i jeszcze pewnie paru innych. Uwaga – część rzadziej spotykanych bibliotek jest załączona w samych źródłach Tora’y, trzeba wtedy wybrać w cmake odpowiednią opcję „korzystania z wewnętrznej biblioteki” (np. loki).

Przydatna komenda, gdy brak miejsca na dysku (jako root): yum clean all



Konta i użytkownicy (w bazie danych)

Użytkownicy bazodanowi zwykle mają takie same hasła jak nazwa konta, z tym, że część kont jest zablokowana, jeśli chce się na nie wchodzić trzeba je potraktować poleceniem:
ALTER USER nazwa_konta ACCOUNT UNLOCK;
Zamiana hasła: ALTER USER nazwa_konta IDENTIFIED BY nowe_hasło;
użytkownik/administrator: system/x



Dostępne są:

  1. sqlplus

  2. Oracle Enterprise Manager Database Express – w przeglądarce, https://localhost:5500/em (uwaga – musi być włączony listener; za pierwszym razem trzeba też potwierdzać wyjątek bezpieczeństwa w przeglądarce). Logujemy się jako np. system/x pozostawiając nazwę kontenera pustą.



Procedura powiększania dysku – dosyć pokrętna, ale działa.

  1. Trzeba przerobić plik z dyskiem wirtualnym – po imporcie może być format vmdk, którego nie da się powiększyć. Po pierwsze plik musi być odłączony od maszyny wirtualnej. Następnie przerabiamy go (klonujemy) poleceniem: VBoxManage clonehd --format VDI Nazwa_pliku.vmdk ORA_TORA2022.vdi. Plik *vmdk można następnie usunąć, dalej będzie potrzebny jedynie ten *vdi. (Uwaga – w nowym VirtualBox’ie jest przy imporcie możliwość zaznaczenia opcji, dzięki której zaimportujemy od razu format vdi, wtedy pierwszy punkt nie jest potrzebny).

  2. Plik *vdi można już powiększyć – poleceniem: VBoxManage modifyhd ORA_TORA2022.vdi --resize <nowy_rozmiar>. Należy go też podczepić do maszyny wirtualnej ORA_TORA2022.

  3. Maszynę wirtualną trzeba wystartować z jakimś linux'owym RescueCD. Za pomocą fdisk zmieniamy partycję /dev/sda2 (W przypadku fdisk to oznacza: (1) usunięcie partycji; (2) założenie partycji na nowo – z tą samą ścieżką początkową; (3) ustawienie w nowej partycji typu LVM (flaga 8e)). Może za pomocą parted można to zrobić prościej (?).

  4. Wywołujemy pvresize /dev/sda2 – po tym poleceniu vgdisplay powinno pokazywać wolne miejsce w grupie ol.

  5. Grupę VolGroup trzeba aktywować: vgchange -a y ol. Następnie można powiększyć partycję root: lvextend -L <nowy_rozmiar> /dev/ol/root

  6. I teraz już można powiększyć system plików: e2fsck -f /dev/ol/root i w końcu: resize2fs /dev/ol/root albo xfs_growfs /dev/ol/root.

  7. Uruchamiamy ORA_TORA2022 bez RescueCD