W naszym referacie przedstawiliśmy 3 rodzaje wirtualizacji, omawiając ich
zastosowanie, sposób implementacji, oraz przedstawicieli.
Zestawienie ich cech prezentuje tabela:
| Cecha | szybkosc | przenosnosc | integracja | bezpieczenstwo |
| Emulacja | slaba | dobra | slaba | dobre |
| Emulacja API | dobra | srednia | dobra | srednie |
| Wirtualizacja | dobra | slaba | srednia | niskie |
Glównym zastosowaniem emulatorów pełnych jest zapewnienie kompatybilności wstecz. Cechują sie one niska prędkością działania, niską integracja z aktualnym środowiskiem, ale zapewniają dużą przenośność. Wyroznia je takze wysokie bezpieczeństwo rozumiane jako ryzyko, ze ich błędne działanie będzie miało wpływ na inne dzialajace aplikacje.
Emulacje API stosuje sie do uruchamianie programów, które dla danej platformy nie istnieją, lub działają w sposób odmienny. Pozwala na to dobra prędkość i integracja oraz średnia przenośność. Bezpieczenstwo jest srednie, gdyz. czesto dzialaja jako demony.
Wirtualizację stosuje sie najczęściej do testów, gdy potrzebujemy sprawdzić działanie całego systemu operacyjnego, względnie aplikacji pod konkretnym systemem. Pozwala ona także tanio tworzyć abstrakcje sieci komputerowych o danej konfiguracji na potrzeby testów lub szkoleń. Cechują go dobra prędkość, oraz średnia integracja. Niestety najczęściej ograniczony jest do danej architektury, lub rodziny systemów, oraz błąd w realizacji wirtualizatora, może powodować zawieszenie host-a.