Poprzedni :: Spis treści :: Następny

5. Przepełnianie bufora
5.1 Przykład

5. Przepełnianie bufora

Wiedza zdobyta do tej pory pozwalała na zmianę przebiegu programu w sytuacji, w której mieliśmy wpływ na kod programu, mogliśmy swobodnie coś dodać, skompilować i sprawdzić. Jak łatwo się domyślić ataki wykorzystujące opisywaną technikę nie polegają na kompilacji programu i podsunięciu tak stworzonego szkodnika jakiemuś użytkownikowi. Technika ta opiera się na możliwości podania programowi odpowiednio spreparowanego łańcucha znaków. W jaki sposób to może zaszkodzić programowi podatnemu na przepełnianie bufora, przekonamy się w tym rozdziale.

5.1 Przykład

Rozważmy następujący program:

przyklad4.c

int main ()
{
	char bufor[16];
	gets(bufor);
}

Powyższy program oczekuje na wprowadzenie łańcucha znaków. Zobaczmy co się stanie, gdy użytkownik wprowadzi znacznie więcej znaków niż przewiduje to rozmiar bufora (np. ponad 30 literek A).

int main () { char bufor[16]; gets(bufor);
użytkownik wprowadza AAAAAAAA....
}

Jak widać na powyższym przykładzie konstrukcje nie zapewniające kontroli długości wprowadzanych łańcuchów są bardzo niebezpieczne. W wyniku wprowadzenia takiego wejścia jak w przykładzie, program prawdopodobnie zakończyłby się z błędem. Możliwe jest jednak takie sprepraowanie łańcucha jaki zostanie wprowadzony, aby dokonany skok nie był błędny tylko spowodował wykonanie podanego na wejściu kodu. O tym, jak wygenerować odpowiedni zestaw znaków, mowa jest w następnym rozdziale.

Poprzedni :: Spis treści :: Następny