QEMU

QEMU jest produktem (typu open-source) służącym do definiowania wirtualnej maszyny (jednej lub więcej). Owa tworzona 'maszyna' dostaje swoje własne zasoby - pamięć, przestrzeń dyskową, dostęp do urządzeń (niekoniecznie do wszystkich), itp. Ogólna zasada jest taka, że jest to jakby osobne, samodzielne urządzenie. Jakby drugi komputer w okienku. Na tej maszynie można zainstalować system operacyjny (inny niż na maszynie - matce) i w pełni (modulo ilość dostępnych zasobów) z niego korzystać. Preferowane są systemy unixowe, ale podobno inne także daje się z powodzeniem zainstalować.

Ogólne zasady są takie:

Nie tworzymy maszyny jako takiej. Za każdym uruchomieniem qemu.exe tworzy niejako na nowo maszynę na nasze potrzeby. Rzecz jasna, zależnie od ustawień. Możemy na sztucznym dysku już mieć zainstalowany system operacyjny, pokopiowaną masę swoich programów, itp. Nie zmienia to jednak faktu, że wirtualna maszyna jest dość mocno zwišzana z samym procesem wykonującym qemu.exe.

Przenoszenie wirtualnej maszyny QEMU ogranicza się do przeniesienia obrazów dysków, napędów itp na nową platformę i załadowanie QEMU. Nie trzeba kopiować żadnych plików z ustaiweniami, albowiem takie nie istnieją. Ustawienia podajemy z linii komend, podając odpowiednie opcje programowi QEMU.exe.

Uruchamiamy z SHELLA. W przypadku tego emulatora opcje podawane są jako parametry wykonania programu quemu.exe. Podstawowe opcje to -L (lokalizacja BIOSa), -m (ilość pamięci), -hda (plik z obrazem dysku), -cdrom (plik z obrazem CD), -boot (z czego mamy bootować system?).

Maszyna jest goła! W chwili stworzenia maszyny wirtualnej nie ma na niej systemu operacyjnego. Jest to zatem goła maszyna, zupełnie jak świeżo kupiony komputer wynoszony ze sklepu za rogiem. Onzacza to, że musimy w trudzie i znoju od zera bootować i instalować na niej system operacyjny. Jeśli uruchomimy QEMU bez parametrów, zostanie załadowany system z pliku 'linux.img', jednak nie posiada on żadnych interesujących narzędzi (nawet mkdir nie działa :-().

Przestrzeń dyskowa jest przyznawana urządzeniu poprzez parametr wywołania QEMU (np. -hda hd.img). Ów plik jest tworzony specjalnym programem qemu-img, służącym jedynie do tworzenia obrazów dysków (jako parametr podajemy nazwę pliku i wielkość tego 'dysku').

Pamięć operacyjna jest także z góry przyznawana w momencie uruchomienia maszyny wirtualnej. Tu jednak należy być czujnym, albowiem gdy tylko dana maszyna jest uruchamiana, 'zżera' ona całą zaalokowaną pamięć, zmniejszając tym samym zasoby maszyny - matki.

CDROM i inne tego typu napędy i stacje wymiennych nośników pamięci mogą zostać udostępnione maszynie ale nie muszą. Należy to jednak robić poprzez podanie jako parametr -cdrom np. 'plyta.iso'.

Połączenia sieciowe i internetowe mogą być udostępniane maszynie wirtualnej, ale nie muszą. Ponadto wistualna maszyna może uzyskać własny adres IP (jakby był to osobny włączony do sieci komputer), lub mieć ten sam, co maszyna - matka. Na platformie wirtualnej można łączyć się z powodzeniem z Internetem, jednak należy pamiętać, że będzie to obciążało łącze tak samo, jakby korzystały z niego swa fizyczne komputery.

Pozostałe urządzenia typu drukarka, karta dźwiękowa, port IrDa, karta graficzna itp. są wykrywane automatycznie przez system zainstalowany na maszynie wirtualnej, chyba, że każemy inaczej (można ustawić np. korzystanie z konkretnej, fizycznej karty dźwiękowej).

Uwagi dodatkowe (o których warto pamiętać):

Na maszynie wirtualnej jest możliwość kozystania z bootowalnych nośników pamięci ze wszelkimi tego dobrodziejstwami. W szczególności jest możliwość używania Knoppixa i innych systemów bootowalnych. Warto jednak pamiętać o ich zasobożerności (tworzą one własny ramdisk, który choć szybki, zabiera sporo pamięci, w którą maszyny wirtualne rzadko obfitują).

Należy pamiętać, że procesorów mamy w komputerze tylko tyle, ile mamy. Ten zasób może okazać się bardzo cenny, gdy działa kilka maszyn wirtualnych wykonujących jednocześnie skomplikowane czynności.

Maszyna wirtualna pozwala na odprężenie się, kiedy kompilujemy jądro systemu operacyjnego. W tym czasie zamykamy QEMU do ikony i rozkoszujemy się np fimem albo muzyką, dostarczaną nam przez aplikację działającą na systemie macierzystym.

Co typowego dla QEMU?

Szybki jak wiatr, prosty jak konstrukcja cepa! Qemu jest najszybszym znanym mi emulatorem, najmniej zasobożernym i najbardziej tolerancyjnym na 'pomysły' użytkownika. Poza tym nie ma żadnych wielkich komponentów. W zasadzie maszyna wirtualna sprowadza się do wydzielenia przez qemu.exe pamięci, załadowanie obrazów i wczytanie ich zawartosci. Ceną tego jest nieduża możliwość korzystania z dodatkowych urządzeń i niezbyt intuicyjna obsługa.

Instalacja trwa 10 sekund. Wystarczy rozpakować archiwum i jest.

Możliwość uruchomienia na moment, np dla przetestowania małego programu linuxowego. Wtedy nie trzeba nawet instalwać systemu operacyjnego (bootujemy z płyty system i można się bawić).

Darmowy moduł przyspieszający (podobno jakieś 5 razy) - kQEMU.

Linki zewnętrzne
Strona Wikipedii o QEMU
Dokumentacja QEMU (on-line)
Sekcja QEMU Download
Sekcja kQEMU Download
Strona domowa QEMU
Strona SOURCEFORGE'a poświęcona kQEMU
Oficjalna strona prezentacji z SO