Virtual PC

Virtual PC jest (od niedawna darmowym :-)) produktem służącym do definiowania wirtualnej maszyny (jednej lub więcej). Owa tworzona 'maszyna' dostaje swoje własne zasoby - pamięć, przestrzeń dyskową, dostęp do urządzeń (niekoniecznie do wszystkich), itp. Ogólna zasada jest taka, że jest to jakby osobne, samodzielne urządzenie. Jakby drugi komputer w okienku. Na tej maszynie można zainstalować system operacyjny (inny niż na maszynie - matce) i w pełni (modulo ilość dostępnych zasobów) z niego korzystać. Preferowane są systemy nie-unixowe, ale te także dają się z powodzeniem zainstalować (wybiera się po ominięciu kolumn DOSów i Windowsów opcję 'other').

Ogólne zasady są takie:

Maszyna jest goła! W chwili stworzenia maszyny wirtualnej nie ma na niej systemu operacyjnego. Jest to zatem goła maszyna, zupełnie jak świeżo kupiony komputer wynoszony ze sklepu za rogiem. Onzacza to, że musimy w trudzie i znoju od zera bootować i instalować na niej system operacyjny.

Przestrzeń dyskowa jest przyznawana z góry (zadany obszar), choć można uniknąć jej fizycznej alokacji na dysku w momencie tworzenia wirtualnej maszyny, ustawiając opcję dynamicznej alokacji przestrzeni dyskowej. Kolejne 'dyski wirtualne' są zgromadzone na naszym dysku twardym i widziane w tej maszynie jako lolejne partycje (w Linuxie hda1, hda2, ...). Maszyny mogą te 'dyski' współdzielić, ale należy z tym bardzo uważać. Zdecydowanie korzystniej jest stosować katalogi dzielone (shared folders, podobnie jak w VMware).

Pamięć operacyjna jest także z góry przyznawana w momencie tworzenia maszyny wirtualnej. Tu jednak należy być czujnym, albowiem gdy tylko dana maszyna jest uruchamiana, 'zżera' ona całą zaalokowaną pamięć, zmniejszając tym samym zasoby maszyny - matki.

CDROM i inne tego typu napędy i stacje wymiennych nośników pamięci (wszelkiego rodzanu pendrive'y, stacje FDD, zewnętrzne kieszenie na dyski itp.) mogą zostać udostępnione maszynie ale nie muszą. W szczególności mając kilka napędów CD (nawet wirtualnych typu POWER-ISO) można udostępnić maszynie tylko te, które chcemy. Ponadto możemy także plik obrazu (typu *.cue, *.iso itp.) udostępnić maszynie jako płytę CD.

Połączenia sieciowe i internetowe mogą być udostępniane maszynie wirtualnej, ale nie muszą. Ponadto wistualna maszyna może uzyskać własny adres IP (jakby był to osobny włączony do sieci komputer), lub mieć ten sam, co maszyna - matka. Na platformie wirtualnej można łączyć się z powodzeniem z Internetem, jednak należy pamiętać, że będzie to obciążało łącze tak samo, jakby korzystały z niego swa fizyczne komputery.

Pozostałe urządzenia typu drukarka, karta dźwiękowa, port IrDa, karta graficzna itp. są wykrywane automatycznie przez system zainstalowany na maszynie wirtualnej, chyba, że każemy inaczej (można ustawić np. korzystanie z konkretnej, fizycznej karty dźwiękowej).

Uwagi dodatkowe (o których warto pamiętać):

Przy tworzeniu wirtualnej maszyny warto określić, jaki system operacyjny będzie na niej funkcjonował. Nie jest to przymus, ale szansa na wyeliminowanie głupich potknięć

Na maszynie wirtualnej jest możliwość kozystania z bootowalnych nośników pamięci ze wszelkimi tego dobrodziejstwami. W szczególności jest możliwość używania Knoppixa i innych systemów bootowalnych. Warto jednak pamiętać o ich zasobożerności (tworzą one własny ramdisk, który choć szybki, zabiera sporo pamięci, w którą maszyny wirtualne rzadko obfitują).

Należy pamiętać, że procesorów mamy w komputerze tylko tyle, ile mamy. Ten zasób może okazać się bardzo cenny, gdy działa kilka maszyn wirtualnych wykonujących jednocześnie skomplikowane czynności.

Maszyna wirtualna pozwala na odprężenie się, kiedy kompilujemy jądro systemu operacyjnego. W tym czasie zamykamy V PC do ikony i rozkoszujemy się np fimem albo muzyką, dostarczaną nam przez aplikację działającą na systemie macierzystym.

Ustawienia maszyny wirtualnej można zmieniać, kiedy jest już ona stworzona. Można po kilki uruchomieniach np stwierdzić, że brakuje pamięci i przydzielić kolejną porcję.

Przenośność. Przeniesienie wirtulanej maszyny na inny komputer ogranicza się do zainstalowania na nowym sprzęcie emulatora, przekopiowania plików z dyskami i ustawieniami i załadowania ich na nowej platformie.

Linki zewnętrzne
Strona Wikipedii o Virtual PC
Dokumentacja Virtual PC (on-line)
Sekcja Virtual PC Download
Polska strona producenta Virtual PC
Virtual PC - poradnik dla użytkownika
Oficjalna strona prezentacji z SO