Bezpośredni dostęp do interfejsu sieciowego w trybie użytkownika.

W typowych architekturach sieciowych system operacyjny ukrywa warstwę sprzętu sieciowego przed użytkownikiem, dostarczając abstrakcje komunikacyjne wyższego poziomu, np. gniazda. System operacyjny jest odpowiedzialny za współdzielenie zasobów sprzętowych, pozwalając na korzystanie z nich niezależnym procesom użytkownika. Dzięki temu, że wszystko odbywa się w jądrze systemu operacyjnego, implementacja dostępu do warstwy sprzętowej jest stosunkowo prosta. Niestety narzut związany z przejściem w tryb nadzorcy przy okazji każdego odwołania do funkcji komunikacyjnej może być, zwłaszcza dla krótkich komunikatów, bardzo znaczący.

VIA eliminuje narzut systemowy poprzez wirtualizację interfejsu sieciowego (stąd też nazwa), z którego proces użytkownika korzysta bezpośrednio, pomijając jądro systemu operacyjnego. Operacje multipleksowania i demultipleksowania dostępu do transportu sieciowego, szeregowania wysyłanych i odbieranych danych, za które w typowej architekturze odpowiedzialny jest system operacyjny wraz z programem obsługi urządzenia, wykonywane są w VIA bezpośrednio przez kartę sieciową. Dlatego właśnie efektywna implementacja wymaga specjalizowanego sprzętu^2.1.