Protokół T=1 jest protokołem zorientowanym blokowo, co oznacza, że logiczną jednostką przesyłaną pomiędzy kartą a czytnikiem jest jeden blok. Protokół musi zagwarantować bezbłędny przekaz całego bloku danych pomiędzy kartą a czytnikiem. Zapewnienie poprawności transmisji danych jest więc tu bardziej złożone niż w przypadku protokołu T=0. Aby zagwarantować bezbłędny przekaz bloku danych pomiędzy kartą a czytnikiem, w protokole T=1 liczy się sumy kontrolne LRC (longitudinal redundancy check) lub CRC (cyclic redundancy check). Użyty w protokole T=1 algorytm CRC jest zdefiniowany w normie ISO 3309. W przypadku wystąpienia błędu transmisji cały blok danych jest retransmitowany.
Wewnątrz bloku przesyłanego pomiędzy kartą a czytnikiem może być zaszyta struktura APDU wysyłana przez pewną aplikację. Protokół T=1 zapewnia więc rozgraniczenie protokołu warstwy łącza od protokołu warstwy aplikacji. Protokół ten odpowiada dokładnie warstwie łącza w siedmiowarstwowym modelu ISO.
W protokole T=1 wykorzystuje się trzy różne rodzaje bloków:
Wszystkie trzy rodzaje bloków mają taką samą strukturę, przedstawioną na rysunku 2.3. Każdy blok składa się z trzech pól: pola prologu, pola informacji i pola epilogu.
Na pole prologu składają się trzy elementy:
Pole informacji to opcjonalny blok danych przekazywanych przez kartę do czytnika lub przez czytnik do karty. Pole to może zawierać maksymalnie 254 bajty danych.
Pole epilogu to jednobajtowe lub dwubajtowe pole zawierające sumę kontrolną przesyłanego bloku danych.