Problemy z zapewnieniem prywatności

Przedstawiony system elektronicznej gotówki jest bezpieczny. Żadna ze stron, które w nim uczestniczą nie może bezkarnie oszukiwać. Rozważmy scenariusz, w którym bank wydał użytkownikowi banknot na odpowiednią kwotę, klient zapłacił nim potem kupcowi i wreszcie kupiec go zdeponował.

W opisanej sytuacji:

• Kupiec nie może udać, że nie otrzymał banknotu od użytkownika.
• Bank nie może zaprzeczyć, że wydał odpowiedni banknot i odebrał go później od kupca.
• Klient nie może twierdzić, że nie przelał pieniędzy ze swojego konta na kartę. Można mu też udowodnić, że dwukrotnie wydał ten sam banknot, jeśli faktycznie podjął próbę oszustwa.

Rysunek 3.5: Gromadzenie danych o użytkownikach systemu

Zaprezentowany system nie zapewnia jednak prywatności jego użytkownikom. Bank może połączyć wypłatę banknotu z jego zdeponowaniem tak, że będzie wiedział gdzie i kiedy robi zakupy właściciel konta. Po zebraniu wszystkich transakcji klienta bank może stworzyć jego dossier. Bank staje się więc jego ,,Wielkim Bratem'' (zob. rys. 3.5).

Czy bezpieczny system gotówki elektronicznej może zapewnić anonimowość transakcji? Okazuje się, że tak. Istnieją systemy, które tak wykorzystują karty procesorowe, że gwarantują prywatność użytkownikom. Oczywiście tylko tym uczciwym. Zagadnienie wykorzystania kart procesorowych do walki z inwigilacją opisano w [5].