Mechanizm opisany w paragrafie 3.1 pozostawia dużą swobodę przy wyborze sposobów realizacji poszczególnych elementów systemu. Realizacja przedstawiona w p. 3.2 i 3.3 jest tylko jedną z wielu możliwych. Główną zaletą mechanizmu jest jednak elastyczność. Do tego wniosku skłania szereg obserwacji.
Rozdzielenie funkcjonalności modułu decydenta i wykonawcy oraz implementacja sposobu komunikacji pomiędzy nimi przy pomocy niezależnej bazy danych sprawia, że cały system działa w przypadku dowolnej liczby bram w sieci lokalnej. Dla każdej z nich wystarczy skonfigurować osobny moduł wykonawcy. Dane opisujące ruch będą spływać do centralnej bazy danych, dzięki czemu moduł decydenta zawsze ma dostęp do wszystkich informacji. Obliczone priorytety również są przechowywane w bazie danych. Umożliwia to wszystkim wykonawcom pobranie priorytetów i wykorzystanie ich podczas sterowania natężeniem ruchu przechodzącego przez bramę.
Wykonawca bazuje na oprogramowaniu istniejącym już w pakiecie
iproute2
, zakładając wykorzystanie go do faktycznego podziału
pasma i sterowania ruchem. Sam zajmuje się jedynie dostarczaniem
informacji w sposób zdefiniowany przez użytkownika.
Wynika to z implementacji wykonawcy w sposób umożliwiający umieszczenie go jako jednego z elementów podsystemu zarządzania ruchem w jądrze systemu Linux. Możliwa jest konfiguracja, w której obsługuje on cały ruch sieciowy przechodzący przez dany komputer, jak również taka, w której nadzoruje on tylko niewielką, precyzyjnie określoną jego częścią.
Cel ten został osiągnięty dzięki zaimplementowaniu mechanizmów ciągłego monitorowania obciążenia bram i wykorzystywaniu tych informacji do przydzielania priorytetów. Należy przy tym zwrócić uwagę na nowatorskie wykorzystnie sieci neuronowej do przewidywania przyszłych wartości estymatora I. Dzięki takiemu podejściu otwiera się szerokie pole do badań i eksperymentów nad zastosowaniem metod sztucznej inteligencji w procesach sterowania przepływem ruchu w sieciach komputerowych.