 
 
 
 
 
 
 
  
Zadaniem tego testu było sprawdzenie i porównanie dwóch sposobów szacowania przyszłej wartości estymatora I -- poprzez wykorzystanie sieci neuronowej oraz przy pomocy algorytmu prostej aproksymacji liniowej. Podczas testu symulowano 400 kroków algorytmu decydenta. Parę (krok algorytmu decydenta, wartość mierzonego/obliczanego parametru) będziemy określać mianem punktu w teście. Eksperyment składał się z dwóch części, w których symulowano zachowanie pojedynczego komputera w sieci. W obu najpierw wygenerowano ciąg możliwych wartości takich parametrów jak liczba przesłanych bajtów, średnia wielkość pakietu, liczba otwartych strumieni. Następnie na ich podstawie dokonywano szacowania estymatora I -- w pierwszej części przy pomocy sieci neuronowej, w drugiej algorytmem aproksymacji liniowej.
W przypadku sieci neuronowej pierwszych 300 punktów posłużyło do uczenia sieci -- właściwe szacowanie badano dla ostatnich 100 punktów. Przy pomocy algorytmu aproksymacji liniowej wyznaczano przewidywaną wartość dla ostatnich 100 wartości.
W testach wykorzystano sieć neuronową 4-warstwową o liczbie neuronów
w kolejnych warstwach: 12, 12, 6, 1. Poszczególne neurony były modelowane
przez logistyczną funkcję aktywacji. Ze względu na jej własności
wszystkie dane wprowadzane na wejście sieci musiały zostać
przeskalowane w przedziale ![$[L..H]$](img52.png) . Opisywaną procedurę wykonano wg wzoru:
. Opisywaną procedurę wykonano wg wzoru:
|  | (12) | 
 - wielkość przeskalowana,
 - wielkość przeskalowana,
 - odpowiednio najmniejsza i największa wartość w zbiorze
danych wejściowych,
 - odpowiednio najmniejsza i największa wartość w zbiorze
danych wejściowych,
 - górna granica przedziału, do którego przeskalowywano,
 - górna granica przedziału, do którego przeskalowywano,
 - dolna granica przedziału, do którego przeskalowywano.
 - dolna granica przedziału, do którego przeskalowywano.
Dla testowanej sieci przyjęto:  i
 i  .
.
 
 
 
 
 
 
