Model nadawca - odbiorca

W najprostszym modelu komunikacji celem jest przesłanie pewnej pojedynczej informacji od nadawcy do odbiorcy. W praktyce ten model jest rzadko wykorzystywany w sieci Internet. Jego przykładem może być wysyłanie poczty elektronicznej. W rzeczywistości jednak nawet protokół poczty elektronicznej SMTP jest dwukierunkowy (w celu komunikowania o niektórych błędach itp.). Zapewnianie anonimowości w tak prostym przypadku warto rozważyć ze względu na możliwość rozszerzenia takich protokołów anonimizacji na inne modele.

W tym modelu prostsza jest anonimizacja odbiorcy. W tym celu wystarczy aby nadawca wysłał komunikat (potencjalnie zaszyfrowany) do wszystkich możliwych odbiorców. Fizycznym odpowiednikiem takiego działania jest na przykład komunikacja przez umieszczenie zaszyfrowanej wiadomości w ogłoszeniu prasowym. Zapewnienie anonimowości nadawcy jest potencjalnie trudniejszym problemem. Jednym z rozwiązań jest protokół podany przez Davida Chauma dla problemu ,,obiadu kryptografów'' [Chaum88]. Jednak to rozwiązanie wymaga współpracy (w szczególności nadawania) wszystkich uczestników protokołu. Nieuczciwy uczestnik nie może co prawda zdekonspirować nadawcy, ale może uniemożliwić przesłanie lub sfałszować treść komunikatu.