Użytkownicy korzystają z systemu poprzez komputery, które nie muszą mieć możliwości stacji roboczych. Mają one tylko zapewnić dostęp do zasobów sieci a tym samym są równoważne terminalom w starych systemach UNIX.

W chwili gdy pewna osoba używa systemu, terminal jest do niego dostosowywany. Zamiast jednak dostosowywać cały sprzęt i oprogramowanie, Plan9 umożliwia nadanie przez użytkownika lokalnych nazw zasobom sieciowym.

Serwery usług eksportują hierarchie plików. Te hierarchie mogą być podłączone przez użytkownika, lub zignorowane. Dostęp do nich odbywa się poprzez protokół 9P, umożliwiający zarówno dostęp do obiektów jak i przeglądanie i poruszanie się po ich hierarchii. Przestrzeń nazw jest utrzymywana lokalnie na maszynie klienckiej. Dostęp do plików odbywa się na poziomie bajtów, co odróżnia go np. od NFS.