W przypadku estymatora I dane, które służą do obliczenia jego wartości zawsze odnoszą się do danych zebranych od czasu ostatniego szacowania. Dzielenie przez maksimum danego argumentu zapewnia dwie rzeczy, wyjaśnione w kolejnych akapitach.
Po pierwsze dzięki temu zabiegowi wartości poszczególnych składników liczbowych zostaną znormalizowane i żaden z nich nie będzie znacząco wyróżniał się na tle innych. Można powiedzieć, że każdy z nich będzie równocenny. Nietrudno jednak zmodyfikować wzór 3.5 tak, aby każdy z elementów sumy był mnożony przez niezależnie określoną wagę. Liczby te byłyby parametrami algorytmu.
Drugą i chyba istotniejszą własnością takiej postaci estymatora jest uwzględnienie nie tyle bezwzględnej wartości np. liczby przesłanych bajtów, ale odniesienie jej do aktywności innych komputerów w sieci. Nietrudno zauważyć, że w przypadku istnienia maszyny, która w danym momencie znacznie obciąża pasmo, komputery wykazujące się niewielką aktywnością pozostaną na jej tle zaniedbywalne. Pojawienie się natomiast komputera bardziej aktywnego pociągnie za sobą nie tylko wzrost wartości estymatora I dla nowego lidera, ale również zdecydowany spadek jego wartości dla dotychczas najaktywniejszej maszyny. Taka cecha estymatora I jest zgodna z postulowaną wcześniej heurystyką 3.2.2.
Wartość priorytetu jest odwrotnie proporcjonalna do wartości estymatora I. Postulat ten, definiując związek estymatora z priorytetem, jest zgodny z założeniami 3.2.1.3 -- 3.2.1.5.