Istniejące sposoby zarządzania pasmem

W spotykanych w praktyce instalacjach lokalna sieć komputerowa stanowi jeden bądź kilka segmentów sieci Ethernet, w których przepływ może odbywać się z prędkościami 10 Mbps (zwykły Ethernet), 100 Mbps (fast Ethernet), czy nawet 1000 Mbps (gigabit Ethernet). Inne technologie budowania sieci lokalnych, choć prawie niespotykane, umożliwiają realizowanie komunikacji z podobnymi przepustowościami -- np. technologia Token Ring oferuje pasmo o szerokości odpowiednio 4, 16 i 100 Mbps. Połączenie z innymi sieciami, w tym dostęp do zasobów Internetu, jest realizowany poprzez podłączenie do zazwyczaj geograficznie bardziej rozległej sieci szkieletowej i w zależności od dostępnych możliwości opiera się albo na łączach infrastruktury telefonicznej, albo wykorzystuje specjalne łącza dedykowane. W obu sytuacjach dostępne przepustowości nie przekraczają zazwyczaj kilkunastu Mbps, czyli są zdecydowanie mniejsze od możliwości transmisji w obrębie samej sieci lokalnej. Nietrudno wyobrazić sobie sytuację, w której pasmo tej wielkości zostanie całkowicie wykorzystane lub zdominowane przez jeden rodzaj ruchu np. transfer dużej ilości danych z serwerów FTP. Istnieją dwie podstawowe strategie radzenia sobie z taką sytuacją:

1. filtrowanie ruchu,
2. kolejkowanie ruchu.

Poznanie zasad leżących u podstaw tych dwóch metod oraz ich słabych i mocnych stron pozwala lepiej zorientować się w jakim stopniu można lokalnie zarządzać pasmem. Zebrane w p. 2.1 i 2.2 fakty składają się na zwięzły i treściwy przegląd obszernej literatury dotyczącej zapewniania QoS na poziomie lokalnej sieci komputerowej.