next up previous contents
Next: Przykłady dla ICMP Up: Przykłady dla IP Previous: Przykład 1   Contents

Przykład 2

Topologia przedstawiona na rysunku [*] może służyć do ćwiczeń z konfiguracji tablic rutingu. Przykład ten pokazuje również dobre nawyki w nadawaniu adresów IP interfejsom na ruterach -- adresy powinny się różnić tylko częścią objętą maską podsieci, pozostała część powinna być identyczna (ułatwia to późniejszą konfigurację tablic rutingu -- nie trzeba pamiętać wszystkich adresów interfejsów, wystarczy znać adresy podsieci i końcówkę dla danego rutera). Po ćwiczeniach z konfiguracją rutingu w sieci, można pokazać mechanizmy fragmentacji i defragmentacji pakietów IP. Należy w tym celu odpowiednio skonfigurować właściwość MTU dla interfejsów:

Figure: Przykład obrazujący zasady działania fragmentacji IP
\includegraphics{ptn/ip1.ps}

Na tak skonfigurowanej sieci można teraz uruchomić aplikację IP. Przykładowo prześlijmy pakiet o wielkości 4500 z komputera z adresem 10.0.0.1 do komputera 12.0.0.1. W dalszej części pracy nie będziemy już omawiać komunikatów dotyczących ARP (można je w prosty sposób odfiltrować za pomocą konfiguracji okienek podglądu zdarzeń). Otwórzmy okienka podglądu zdarzeń na kablach sieci lokalnych, na komputerze źródłowym i docelowym. Uruchomienie symulacji pozwala zaobserwować następujące fakty:

Kolejną modyfikacją topologii może być ustawienie dużych prawdopodobieństw zaginięcia pakietów w kablach. Jeśli jeden z fragmentów nie dotrze, to po pewnym czasie zostanie uruchomiony mechanizm zegarowy defragmentacji. Po kilkukrotnym postarzeniu kolejki fragmentów oczekujących na defragmentację, nastąpi ich przeterminowanie i porzucenie bez złożenia w całość. Obrazuje to także niepewność dostarczania i brak mechanizmów retransmisji pakietów przez protokół IP.

Inną modyfikacją może być ustawienie MTU w sieci 12.0.0.0 na wartość 5000. Po ponownym uruchomieniu aplikacji IP w podobny sposób jak opisany wyżej można zaobserwować, iż mimo potencjalnej możliwości złożenia pofragmentowanego pakietu w całość już na drugim z ruterów, protokół IP nie czyni tego. Wynika to z założenia, że defragmentacja odbywa się jedynie na maszynie docelowej.


next up previous contents
Next: Przykłady dla ICMP Up: Przykłady dla IP Previous: Przykład 1   Contents
Symulator protokołów sieciowych TCP/IP